ما زبان سخن گفتن با داده – یعنی آمار، تحلیل داده و الگوریتم – را یاد می‌گیریم و با استفاده از دانش و اطلاعاتی که درباره یک موضوع خاص داریم، از داده‌ سوال می‌پرسیم و با آن گفتگو می‌کنیم. رابطه تحلیلگر با داده شبیه رابطه روزنامه‌نگار با کسی است که برای مصاحبه سراغش می‌رود و باید برای به حرف آوردنش، ایده و برنامه‌ داشته باشد و کم‌وبیش بداند از کجا شروع می‌کند و چگونه مصاحبه را پیش ببرد. در واقع مصاحبه‌گر باید بتواند با هر پاسخی که دریافت می‌کند، ابتکار عمل را بیشتر به دست بگیرد و سوالات بهتری طرح کند و مصاحبه را به همین ترتیب پیش ببرد.

اگرچه ما در مصاحبه با داده‌ها به پاسخ بسیاری از پرسش‌هایمان می‌رسیم، اما داده هیچ‌گاه شروع‌کننده صحبت نیست و آن را پیش نمی‌برد. به بیان دیگر در روزنامه‌نگاری داده یا حتی به صورت کلی‌تر در تحلیل داده، این روایت است که تحلیل را پیش می‌برد و داده در حقیقت از آن پشتیبانی می‌کند. تحلیل داده را معمولاً چیزی شبیه یک روایت داستانی پیش می‌برد.

به همین خاطر، همیشه مهم است که ماجرا یا ماجراهایی حول موضوع داشته باشیم. این ماجراها نه تنها ما را در عرضه نهایی محتوا و جذب مخاطب یاری می‌کند، بلکه به ما کمک می‌کند ‌تا سررشته تحلیل در دست بگیریم و در داده‌ها غرق نشویم. پرسش‌ها و فرضیه‌هایی که تحلیل را پیش می‌برند معمولاً از دل همین روایت‌های داستانی زاده می‌شوند.